Kvifor ikkje? Nattugler likar å lufte vengane sine om natta.
Eg er ei nattugle. I menneskeform :)
Mi kjære lissjesyster er også nattugle, og to nattugler har det fint når dei får lufte seg i lag!
Ein sein laurdagskveld i juni gjekk turen til Saudehornet 1303 moh.
Tilknytinga til heimlege fjell er sterk. Same kva topp vi står på, ser vi etter dei finaste toppane vi veit...
Eg vel og tru at det var Bjørdalsfjella Ivar Aasen hadde i tankane då han skreiv "Dei gamle fjell i syningom" :)
Du skal ikkje sova burt somarnatta! I alle fall ikkje kvar sumarnatt...
Her på vestlandet er det ikkje kvardagskost med opphaldsvêr,
så når ein er så heldig å ha fri på ein slik dag/natt, er det berre å hive seg rundt!
Og vi heiv oss rundt, hoppa og dansa opp etter fjellsida.
Laga oss minner for resten av livet -og dokumenterte det, for minnebygging skal ein ikkje kimse av!
Om 40 år er det ikkje sikkert at spensten er like god, kanskje ikkje husken heller for den del,
då er det godt med bilder frå den tida som ein gong var :)
Lukkelege nattugler 1303 meter over havet! Lukkelege auger lyg ikkje...
Ørsta by night! Utsikta var det ingenting å utsetje på, verre var det med bakgrunnsmusikken...
Nokre av bygda sine rånarar laga såpass med lyd at vi høyrde både burning og bassdunking heilt opp på toppen.
Dei kosa seg vel i sommarnatta dei også -på sin måte :)
Månen var så stor at vi trudde nesten det var sola som hadde stått opp igjen, men berre nesten;)
* * *
Julinatta er også fin, berre litt mørkare, spesielt når skyene er mørke og regnet ausar ned.
Turmålet, Lissjetinden, var utpeika og vi var forsåvidt klar for avgang relativt tidleg på kveld.
MEN så skjer det som så ofte skjer når vi to kjem i lag...
...det kjem sirup i avtrekkaren...
Så då vart det seinkveld før vi kom oss over dørstokken.
Dei som kjenner oss vil kanskje påstå at vi er treige uansett om vi er kvar for oss eller begge,
men når vi først er i gang går det som regel fort i svingane ;)
Dokumentasjon er viktig, og vi ville ha eit synkronisert og fint hoppebilete av oss før vi starta.
Synkroniseringa gjekk forsåvidt greit, då var det verre med timinga på sjølvutløysaren...
...men vi ga oss ikkje med det første...
...heller ikkje med det andre...
...men med det tredje sa vi stopp, for då var vi så fulle med lått ;)
Ferda gjekk først opp Grøthornsida, i endå tettare buskas enn to månadar før.
Her ser vi f.v. Lissjetinden, Storetinden, Sandegga bak Stien og litt av Kvanndalshesten til høgre.
Det er ikkje rart at Grøthornet har fått namnet sitt, for her er det verkeleg mykje 'Grjot'!
Når ein er oppe på Grøthornet, er det fint å gå bortetter ryggen og vidare opp på Lissjetinden.
Råsa opp på sjølve tinden er godt synleg -i alle fall i dagslys :)
Bratt og luftig utsikt frå toppen, men likevel trygt og fint.
Biletet her lyg litt, det var ikkje svarte natta, og eg var ikkje SÅ bleik. Men elles snakkar det sant:)
