Kven vert besøkjande nr. 10.000?

 

            

Eg hadde tenkt å ha ei lita konkurranse då teljaren min runda 5000 besøkjande, men så vart ikkje det noko av, så då prøvar eg meg igjen, denne gongen ved runding av 10.000 talet :)

Sidan jula no nærmar seg med stormsteg, finn eg det naturleg å ha ei konkurranse som handlar om noko som høyrer jula til.

"Konkurransa" er ikkje vanskeleg; alt du treng å gjere er å legge att kommentar på dette innlegget.

Det eg spør etter er:

NEMN TRE JULESONGAR SOM DU ER GLAD I

KVA ER DINE TRE FAVORITT JULEKAKESORTAR?

KVA YNSKJER DU DEG TIL JUL?

OG DERSOM DU HAR LYST; DEL GJERNE EIT KOSELEG JULEMINNE MED MEG:)

 

Alle som ynskjer kan vere med på konkurransen, anonyme også:)

Alle bileta har eg henta frå denne nettbutikken Lobelia. Her har dei mykje fint, spesielt for dei som likar godt den franske landstilen.

Du kan legge inn kommentarar fram til og med 1.desember:)

Kåringa av vinnaren skjer ved "tilfeldig lappetrekking" og den heldige får ei lita førjulsgåve med meg:)

 

Ein hyggeleg kveld :)

For ei tid tilbake hadde Tove ei utfordring på bloggen sin, der ein kunne legge att ein kommentar som fortalde om små og store gleder i kvardagen.  Det er så sant som Tove ofte seier; hugs å sjå det store i det små!

Eg la att ein kommentar og venta i spaning til liks med alle dei andre som hadde lagt att kommentar på "Småting"-utfordringa til Tove.

Så ein dag las eg ei viktig melding på bloggen min; "du må skunde deg inn på bloggen min Astrid!"

Eg så gjorde, og det som venta meg på Tove sin nydelege blogg, det rørte meg til tårer....

Det er ei stor glede for meg å presentere vinnaren av "Småting"-utfordringa mi!

Fantastisk Astrid med bloggen Frå eit A4-liv er så absolutt ein verdig vinnar av utfordringa mi! Og grunnane til det er mange..... Ho er omsorgsfull og kjærleg mamma til 4+2 born, eit skuleeksempel på ei hustru, samstundes som ho sjonglerer studier og jobb. Denne flotte sjukepleiardama har nettopp teke til på helsesysterutdanning, og kjenner vi henne rett vert no nok å sjå i korridorane på sjukeheimen òg! Astrid veit kva som er viktig i livet og formidlar dese verdiane til ungane sine på ein suveren måte. Så kjære Astrid:

Du er ein kvardagshelt utanom det vanlege! Eg beundrar pågangsmotet ditt og engasjementet ditt! Du gir av deg sjølv og er ei vitamin-innsprøyting for alle som kjenner deg! Du utstrålar ei indre ro og ein varme som mange kan misunne deg.

Om ikkje lenge dukkar det opp ei lita overrasking til deg! Enten lyt posten ta seg av leveransen, eller så lyt eg ha meg ei tur fram i den nydlege Bjørdalen og overlevere det sjølv!

Gratulerer, kjære Astrid!

Eg måtte lese superlativa omatt og omatt, for så å lagre det på innsida til seinare høve. For det må nemnast at sjølv om eg vart både rørt, stolt og glad over dei vakre orda, så er det slett ikkje alltid ein kjenner seg så "vellukka" som dette!

Uansett; TUSEN TAKK TOVE!!! Du gjorde meg umåteleg glad :)

Dette var i september. Så gjekk no dagane, både for meg og Tove.

Så var det endeleg ein kveld timeplanane våre hadde ledige timar for  å legge inn eit treff! Tove tok med seg den tidlegare skapbloggar-venninna våra Laila og kom fram i Bjørdalen på ein kveldsvisitt :)

Tove hadde lova meg ei lita overrasking... Gåva ho kom med var så mykje meir enn det, berre sjå her:

 

Sidan kameraet dessverre ikkje var for hand akkurat den kvelden, måtte eg til med ein rekonstruksjon ;) Ja, det var det ordet vi begge leita etter Tove ;)

Pakken lukta nydeleg av mandarin, jordbær og champagne...

No kan eg vaske meg rein og god med den velduftande såpa ,før eg set på te-vatnet... og medan teen får trekke eit par minutt, så får eg unna resten av oppvasken som ein leik med desse spreke hanskane! Når den gode teen er klar, tek eg med meg tekoppen + denne flotte boka inn i godstolen og finn roa i kvardagen -som fleire enn meg synest er viktig!

     

Tusen takk for ei kjempeflott gåve Tove! 

Mannen i huset hadde laga pastasalat med kylling og pesto+ kvitløksbrød med parmesan til oss bloggdamene, og til dessert hadde eg laga ein variant av denne kaka :)

       

Tove var blogg-orakel som eg og Laila spurte til råds om forskjellig, bl.a. WLW (windows live writer), ny e-post adresse, msn for dummies m.m.

Kveldstimane gjekk fortare enn dei vanlege kveldstimane, og eg trur det må kome av at eg storkosa meg i selskapet med to herlege jenter!

TUSEN TAKK FOR EIN KOSELEG KVELD LAILA OG TOVE !!!   

"Det strøymer på så ein knapt kan andast!"

Eg må få låne ei tidlegare overskrift frå Tove http://tovehd.blogspot.com/ der ho takka for alle utmerkingane som ho hadde fått.
Ikkje før eg har fått takka for alle prisane som eg har fått, så strøymer det på endå fleire. Dette er ikkje anna enn utruleg kjekt:D
Eg har skrive det før, og eg må skrive det igjen; det er like kjekt kvar gong eg får ei slik merksemd rundt bloggen min og det eg skriv! Det kan ikkje verte for mykje av det gode:)

Fyrst som sist; TUSEN TAKK til alle dykk som har gitt meg desse flotte utmerkingane! Eg set utruleg stor pris på alle saman!
No er det på tide å dele dei med fleire:

¤

Denne fekk eg med Siren i Sirens hus og hage http://sirenjashus.blogspot.com/


Denne vil eg gi til:

Cosifantutta i CosiFanTuttas interiørblogg http://cosifantutta.blogspot.com/ fordi ho har ein fin blogg der eg let meg inspirere av alt frå spesielle møblar og duppedittar, til vin , film og musikksnuttar m.m.

Ida Mari i Smått og stort i frå Prestegardsmarka 2 http://idamarimeland.blogspot.com/ eg vert inspirert av tankane dine og alt det fine du viser oss som du kan tenkje deg å ha i "nyehuset" dykkar, gled meg til forsetjinga!

Mali-Mo i http://mali-mo.blogspot.com/ som har mykje inspirerande å vise fram blant anna av oppussingsprosjektet med huset dei bur i.

¤

Denne søte sjølvdesigna utmerkinga fekk eg med Anne Grethe i The World of Sandnes http://theworldofsandnes.blogspot.com/

Eg var også så heldig å få den med Lill frå bloggen Silje the Mustang http://silje-smu.blogspot.com/

Den gjev eg vidare til:

Tove http://tovehd.blogspot.com/ takk for at du gav meg det vesle sparket eg trengde for å starte med blogging:) Eg hugsar godt at du sa til meg; "Det er mykje kjekkare enn facebook!" Og det har du heilt rett i, det kan ikkje samanliknast eingong:)

Line http://lineah-rakfre.blogspot.com/ som takk for den flotte bloggvenskapen vi har:)

Laila i Olsenbandens kvardag http://olsenbandens.blogspot.com/ som endeleg har tatt steget fullt ut, etter å ha vore skapbloggar over lengre tid:) Takk for godt venskap, som eg håpar og trur vil vere varig:)

¤

Frå Lill http://silje-smu.blogspot.com/ har eg også fått denne:


Den skulle gå vidare til 7 andre bloggar.

Eg vel å gi den til sju bloggjenter med kvar sine flotte bloggar.
Eg er innom så og seie dagleg, i alle fall kvar gong eg ser at det har kome eit nytt innlegg frå nokon av dykk. Om eg ikkje alltid er like flink å kommentere hjå dykk, så skal de vite at eg les innlegga dykkar med stor interesse.
Eg er glad for at de bloggar og eg håpar at de vil fortsetje med det!:)

Cecilie i Kvardagsliv http://kvardagslivetmitt.blogspot.com/
Anna Lisa i Anna Lisas hjerteblogg http://annalisasblogg.blogspot.com/
Dagny i Heim http://d-heim.blogspot.com/
Tove i Tankar frå ein Kvardag http://tovehd.blogspot.com/
Anne Grethe i The World of Sandnes http://theworldofsandnes.blogspot.com/
Monica i Monicas hage http://monicashage.blogspot.com/
Siv i Livet er heeerlig http://liveterheeerlig.blogspot.com/

¤

Denne fekk eg med Siv i bloggen Livet er heeerlig http://liveterheeerlig.blogspot.com/ :



Denne går til:
Fivrel i Fivreldagar http://fivreldagar.blogspot.com/
Lill i Silje the Mustang http://silje-smu.blogspot.com/
Nunne i Bloggen hennes Nunne http://bestemorshobbyblogg.blogspot.com/
Marit i Som mine dager er http://somminedagerer.blogspot.com/
Ma i Fotograf Ma http://fotografma.blogspot.com/

Dei har alle koselege bloggar som eg set pris på å stikke innom:)

¤

Frå Line Kvardagsliv i Storemyra! http://lineah-rakfre.blogspot.com/ fekk eg denne:

Denne vil eg gi til:

Nikoline i Nikoline på Landet http://nikolinepalandet.blogspot.com/

Britt i Ramme Alvor http://rammealvor.blogspot.com/

Anemone i Litt av meg http://littavmeg.blogspot.com/

Monika i Monikas Liv http://monikasliv.blogspot.com/

Bodil i BO http://bodil-bo.blogspot.com/

Dei er alle fem flinke kreative jenter på kvar sine måtar, eg er ofte innom bloggane deira og vert overraska over deira kreative evner!

¤

Og sist men ikkje minst:
Denne utmerkinga trur eg må vere den flottaste eg har fått!
Ikkje nok med at den er fin i seg sjølv, men den er eigendesigna og laga av Line, spesielt for meg og Tove!

Dette skreiv Line på bloggen sin:

I min bloggrull er det to flotte, hjertevarme damer som eg synest spesielt utmerkar seg med si kreative skriving....
Dei kan verkeleg å komponere tekstar, har flotte & vare skildringar og tekstane er ofte så levande at eg "ser" episodane for mitt indre auge...
Når eg ser at dei har nye innlegg skundar eg meg inn for å lese, og det er ikkje EIN gong eg enten ler, smiler, nikkar gjenkjennande, vert rørt til tårer eller tårene trillar pga at triste episodar vert skildra på ein var og fin måte. Det er ei rein fryd å gå på besøk til dei....
No når eg har fått meg eit nytt "leiketøy"" på datamaskina mi, så har eg laga ei utmerking til desse to skjønne damene som eg set så utruleg pris på å ha fått etablert eit bloggvenskap til.
Versågod Tove og Astrid, denne utmerkinga er velfortjent til dokke begge to:0) Og det finst ikkje tvil i mi sjel om at dokke ber på ein forfattar i magen;9

Slike flotte "premiar" vert eg rett og slett veldig stolt av, og noko som eg synest er litt artig er at min betre halvdel er om mogleg endå stoltare;) Han har nok sendt meg nokre stygge blikk av og til når eg skal berre, skal berre her eg sit framfor skjermen, men innimellom så står han på eit bein og gjel som ein hane, stolt over premiehøna si:D

Men hadde det ikkje vore for alle dykk som har slike flotte bloggar som inspirerar, alle dykk som er innom bloggen min og ikkje minst dykk som legg att eit spor i form av ein kommentar, så hadde det ikkje vore like inspirerande å blogge!
Så TUSEN TAKK til ALLE som er innom bloggen min, eg set pris på dykk:)

"Walking in a winterwonderland"

Til slutt eit bilete av fotografen:)

"I'm BAD"

Eg har gjort det igjen.

Det som eg skulle passe meg så vel for slik at det ikkje skjedde fleire gongar.

Eigentleg er det for flaut til å stå på trykk, men eg har med åra lært at det går an å le av seg sjølv også, ikkje berre av andre sine flauser...

Eg likar å danse. Frå eg var 17 år og fram til eg klekte ut mine fyrstefødde, då var eg ei danseløve eller ein danseklovn, alt ettersom kven du spør;) Der det var dansegolv med bankande rytmer frå høgtalarane, der var eg å finne, gjerne tre kveldar i veka. Då var det ikkje snakk om sving, tango, foxtrot og andre flotte pardansar, pardans har eg forresten ikkje lært meg skikkeleg enno, har liksom ikkje vore heilt gira på det. MEN når det kjem til å utfalde seg åleine på dansegolvet (...ja, gjerne saman med fleire som dansar åleine...) då likar eg meg best! Ingen innøvde trinn, berre rørsler som kjem som følgje av musikken.

Det er SÅ godt!

Som Madonna syng på si siste plate:

"You know I feel it in my heartbeat, don't you know, can't you see, when I dance I feel free, wich makes me feel like I'm the only one, that the light shines on".

Når eg er åleine på biltur syng eg av full hals i duett med Madonna, men då eg ikkje er heilt sikker på korleis det høyrest ut for andre, gjer eg det berre når det er meg og Madonna som er åleine på tur.

Dei siste fem åra har det ikkje vore same mulegheitene for å få utfalde seg på diskotek som danseløve/danseklovn, ikkje er eg like ofte på fest som før (naturleg nok) og ikkje har det vore like freistande å hive seg på dansegolvet med struttande gravidmage... (Sjølv om eg har gjort det også, med stor suksess! Då eg var tvillingsvanger i 8.mnd, var eg ein av fire vinnarar i ei lokal dansekonkurranse:) Om eg vann fordi eg såg ut som ein stranda kval er uvisst, då er det betre å leve i trua på at dei syntest eg var flink! :) )

Sjølv om eg ikkje har entra dansegolv i fleng siste åra, så har eg ikkje slutta å bevege meg til musikk. Nei, langt i frå! Eg har då stereoanlegget mitt som eg kjøpte for konfirmasjonspengane mine for hundre år sidan, det formidlar fortsatt lyd av god kvalitet. Så innimellom husarbeid, lekser, amming og blogging, ja då finn eg stundom tid til litt fysisk utfalding.

Det var ein dag tidlegare i år, eg trur det kunne vere tidleg i sommar. Mann og ungar var på handel og eg skulle stelle heime. Husarbeid er som kjent kjekkast når ein har musikk til, slik er det i alle fall for meg. Så eg sette i ei brent cd-plate som inneheldt litt forskjellig musikk, deriblant Michael Jackson med "Bad"...

Godt humør som eg sjølvsagt var i då eg hadde heile huset for meg sjølv, så skrudde eg anlegget på med god styrke og håpte på at naboane var opptatt med gjødsling og anna gardsarbeid slik at dei ikkje vart forstyrra av min husarbeid-bakgrunnsmusikk.

Teppa vart hengt ut til lufting, golv vart vaska og støvsugd, og gangen vart med eitt forvandla til eit dansegolv med bankande rytmer til. Det var ikkje til å unngå at mor sjølv slo seg laus i heftig dans midt på golvet i gangen framfor den store spegelen.

Det utvikla seg etterkvart som Ravi syng det i hit'en "Utadæsjæloplevelse"; dans, dans, dans oppå bordet, legg deg ned på gølvet, dans, dans, utadæsjælopplevelse...

Stadig fleire gamle hit'ar vart pumpa ut av høgtalarane, og eg var i storform, svetten hagla -og eg dansa, lo, song med og dansa vidare:) Som fortsatt midlertidig fungerande meieri for veslegull, så var det sikkert ikkje til å unngå litt lekkasje der eg dansa rundt med mengder av både endorfinar og adrenalin i blodårane.

Når eg dansar, så dansar eg ikkje berre med føtene, slik "bytt-om-fot og bytt-om-fot" som eg eingong lærte for lenge sidan på Barnelag eller Leikarring som det også kan kallast.

Nei, når eg dansar så er det med heile meg, til og med med ansiktet...når eg verkeleg vert riven med...slik som denne dagen...

Intense, litt sinte blikk på meg sjølv i spegelen, medan eg syng duett med Michael av full hals: "I'm BAD, I'm BAD, you know it!"

(Heldigvis for at eg ikkje dansar på same måte som Michael, med eit godt grep om edlare delar og slikt...)

Som i ein slags uverkeleg draum i slow-motion ensar eg noko ytterst i synsfeltet mitt...

Det er akkurat som eg ikkje vil snu på hovudet for å sjå betre etter, for eg trur eg har rett når eg tenkjer at DER STÅR NOKON UTANFOR DØRA! OG DEN NOKON SER PÅ MEG!!!

Tankane flyg om kapp på innsida; Skal eg springe og gøyme meg? Kven er det? Kva skal eg seie? Skal eg forklare situasjonen? Eg tenkjer alle desse tankane på ein gong i løpet av brøkdelen av eit sekund, før eg snur meg og gjer det som eg sjølvsagt må gjere... Late opp døra. Seie hei. Vere naturleg. Late som ingenting, det er trass alt mitt hus, og her gjer eg kva eg vil.

Utanfor døra står det ein mann. Postmannen. Ein ung, pen postmann. Han smiler. Han har ein pakke til meg som eg må signere på.

Eg er fortsatt eit kaos på innsida, tankane flyg enno i stor hastigheit; skal tru kva han tenkjer? Har han stått der lenge og sett på? Vil han fortelje det til alle han kjenner, at han har sett det mest komiske av alt, slik at han og venene gapskrattar når han gjenfortel det han har sett? Eg skundar meg å signere på mottatt pakke, seier takk og skundar meg å late att døra.

Så ser eg meg i spegelen.

Om eg var eit kaos på innsida, var kaoset på utsida MYKJE verre!

Skrekk og gru!

For det første; mi usminka sannheit kombinert med veldig hektiske roser i kinn...

Bustete manke med restar av morgonens kamp med Linnea og grautskåla...

Men verst av alt: to store, mørke, våte ringar midt i augesynet på den unge postmannen!!! Den lys turkise singlet'en kunne på ingen måte kamuflere min mjølkespreng...

Ikkje nok med at eg såg slik ut, men det faktum at postmannen garantert hadde sett delar av min utfaldande dans, samstundes som han garantert kunne høyre meg i duett med Michael Jackson, det var nesten uuthaldeleg å tenkje på!

Kan det verte meir flaut enn dette?

Eg lovde meg dyrt og heilagt at dette aldri skulle skje igjen.

Det har det heldigvis ikkje gjort heller.

Ikkje fullt så gale...

Eg har ikkje slutta å danse heime, men eg har tatt eit par forhaldsreglar.

Eg dansar ikkje i yttergangen der det er fritt innsyn gjennom vidauget i ytterdøra.

Eg torer ikkje synge av full hals, prøvar å nøye meg med litt miming, men det er likevel ikkje alltid eg greier å late vere å synge...

Dette skjedde ein dag i forrige veke.

Medan Linnea sov trygt og godt i vogna si ute, så skulle eg trimme litt inne. Musikk må sjølvsagt til dersom eg ikkje skal bryte saman etter 10 armhevingar og 20 situps... Etter ei lita ykt med styrketrening på stovegolvet, var det tid for litt dansing framfor den litt mindre spegelen lenger inne i gangen. Eg dansa, kosa meg og song med, ikkje av full hals denne gongen, men likevel høgt nok til at det sikkert kunne høyrast ut i yttergangen.

Så var det eg vart var ein lyd. Nokon som banka på? Jau, der var den igjen, eg skunda meg å slå av musikken og gjekk ut for å opne opp. Der stod det to smilande damer på trappa.

"Forstyrrar vi? Driv du og øvar kanskje? Vi kunne høyre deg synge skjønar du."

Dei hadde visst banka på nokre gonger(vi har ikkje dørklokke) og medan dei venta på at nokon skulle opne døra hadde dei altså fått med seg at det var nokon heime, ei syngande husmor. Isolert sett så er vel ikkje akkurat det så uvanleg. Det er berre det at mi songstemme eignar seg best når det berre er eg som høyrer på...

Damene var visst ute i eit vervande ærend, men eg inviterte dei ikkje inn.

Eg var glad for at dei ikkje hadde fått med seg alt, og eg var glad for at eg såg litt meir representabel ut enn forrige gong eg vart overrumpla.

Nokon som har ei flause som de kan tenkje dykk å dele? ;)

Snipp, snapp, snute, så var DET eventyret ute...

Det var i det herrens år 2007, den 17. desember kom det til verda ei nydeleg lita jente.

Foreldra synest ho var mest som eit under, trass i dårlege odds klamra jenta seg fast i mor sitt liv nesten heilt fram til forventa termin.

Så frisk og rein og god!

Lukka var fullkomen:)

Den vesle jenta fekk sin eigen raude prikk på fødselstavla på sjukehuset, og det var tid for å reise heim og feire jul!

På gudmor sin 25 års dag, fekk den vesle jenta det fine namnet sitt; Linnea.

Linnea vart døypt i Ørsta kyrkje, i oldefar sin dåpskjole som vart brukt for første gong i 1915.

Som yngst i ein syskenflokk på seks, var det ikkje noko utprega roleg tilvere som venta yngstejenta...

Linnea vart med på lasset hit og dit og over alt:

Late vinterferiedagar på heisa saman med gode vener...

Fjellturar saman med heile familien...

På båttur til Raudøya, trass i litt slosting med den nye redningsvesten...

Då tante skulle "drikkast ut", fekk Linnea vere med på nok ein båttur.
Denne gongen på eit idyllisk svaberg i Austefjorden...
Reker, vin og champagne med og utan alkohol til dei store -og pupp til Linnea:)

Pupp smakar heldigvis like godt over alt!:)

I frå 0 moh i Austefjorden -til 1303 moh på Saudehornet.

Nokre bleieskift hugsar vi betre enn andre, her på Saudehornet.

BØ! Titt-tei! :)
Då det var tid for at mamma skulle byrje på skule i Ålesund, måtte Linnea vere med.
Litt underhaldning på dei kjedelege bilturane måtte til.

Linnea -ein av eksamenskandidatane!:)

Her på høgskulen i Volda, ein av dagane med iherdig jobbing med gruppeeksamen.

Linnea -ivrig Åmdal-supporter på årets siste heimekamp. Heia Pappa!!


Som yngst i stor syskenflokk, har Linnea naturlegvis fått mykje kos og stimuli frå dei eldre syskena.
Stor stas! :)

Etterkvart som Linnea vart større og meir mobil, fekk vi god hjelp til forskjellig husarbeid:)
Her som kjøkkenskrivar!

Vedfyrarhjelpa til Pappa eller høgtlesing av gamle aviser -alt ettersom...

Men så kom dagen då mor til den vesle jenta oppdaga at ho ikkje hadde nokon baby i hus lenger!

Mollemora, Gollehøna, Molle-Golle-høne-pøne, Tosplerosk, Gollevenn, Minne-mune, Roskemor men mest av alt; LINNEA-MORA.

Veslejenta har vorte stor jente!

I går var det siste dagen av mammapermisjonseventyret mitt...

Det var med blanda kjensler eg gjekk inn døra på sjukeheimen i går kveld.

Mest av alt hadde eg lyst å vere heime med veslegull og dei andre storegulla mine, men natta gjekk greit den.

Eg visste trass alt at ungane var i dei beste hender heime med den flinkaste Pappaen ein kan tenkje seg:)

Det var kjekt å møte smilande pasientar og kollega igjen, det skal nok gå bra dette.

Men at eg kjem til å sakne livet som heimeverande -ja det er sikker på...

Takk for alle lykkeynskjingane eg har fått i samband med jobbstart igjen!