Fjelltur!

Når storfamilien skal på fjelltur, gjeld det å finne eit passande turmål.
Her i Bjørdalen er vi omkrinsa av høge, kvasse tindar og store ruvande horn. Desse er alle fantastiske turmål spør du meg, men når ein skal ha med seg 10 barneføter som skal trakke i resene sjølv, så bør ein legge lista litt lågare og heller sikte seg inn på ei av dei to tuene vi har.
Bakketua, som skiljer Bjørdalen frå Kvanndalen, vart turmålet denne dagen.

Noko som er særs viktig når vi skal på tur, uansett kvar turen går, og uansett kva varigheit turen har, er innhaldet i tursekken. Forutan vatn på alle drikkeflaskene, har vi med grove skiver med godt pålegg til alle mann, nokre epler eller litt anna frukt, ein kjekspakke og sist, men ikkje minst: "overraskelse" (les: sjokolade) Denne "overraskelsen" er noko som vi alle gledar oss til, og når små fotar byrjar å verte trøytte og humøret kanskje skulle sige eitt par hakk, då undrar vi oss litt over kva slags "overraskelse" som ligg i sekken, og vips så er humøret på topp for ei stund til:)

Bakketua kan ein nå på ulike vis, ein kan til dømes gå "rett på", kortaste vegen, gjennom låg fjellbjørkeskog i noko ulendt terreng. Toppen er då mest sannsynleg nådd innan tre mødesame kvarter. Vi gjorde val om å gå ein omveg, for målet for oss var i hovudsak turen -ikkje toppen.

Fjellbjørka veks sjeldan rett oppover, denne her var ganske skeiv:) .......Kvanndalen er også ein fin dal!

På turen tok vi mykje bilete, til og med eg kom med på bilde denne dagen:) Alle fekk vere med å knipse, og nokre bilde var det sjølvutløysaren som tok seg av. Blomsternamn vart pugga og lært, og som tidlegare hobbybotanikar fekk eg friska oppatt bortimot 70 plantenamn denne dagen. Synne hadde augene med seg, så det var omtrent ikkje ei plante som vart forbigått! Kjempekjekt!

Her er Synne med eit eksemplar av den fine blomen med det fine namnet:Linnea

Vi såg sommarfuglar, biller og eit par froskar, og sjølvsagt møtte vi på sauene som har sommarbeitet sitt her. Ungane hadde stor glede av å få dele litt av nista si med nokre av dei sistnemnde:) Elles så fann vi mellom anna gamle, rare trerøter og store steinar som likna på sovande kjempar! Det er så fasinerande med ungane sin utrulege fantasi, dei ser ofte så mykje meir enn oss vaksne!

Noko som for ungane var det raraste på heile turen, var at vi gjekk oss på ein stor flekk med snø, "Sjå mamma! SNØV! SJØL om de e sommar!!!" Så då måtte vi sjølvsagt bort å kjenne på:)

Eg kan sjølv hugse kor rart dette var. Det er noko av det som er så godt med å vere i lag med ungane; å oppdage ting på nytt igjen. Den gleda eg får inni meg når eg ser kor ungane frydar seg over dei same tinga som eg eingong også fryda meg over, er så god. For som vaksen har ein vel nærast har gløymt denne bortimot berusande kjensla over å ha oppdaga noko "nytt".

Vel fire timar etter at vi parkerte i Kvanndalen, var vi på Bakketua. Ikkje ei sur mine på desse timane! (sett vekk i frå eit par fall som resulterte i skrubbsår på knea, då er det sjølvsagt lov å klage litt, men heldigvis vart dette gløymt nesten med ein gong:) )

På fjellryggen som skil Kvanndalen frå Bjørdalen er det flott utsikt! Dalsvatnet, deretter Vatnevatnet oppe til venstre i bildet.

Alle var samde om at vi hadde hatt ein kjempefin tur! Det høyrer også med til historia at vi overnatta i selet våra i Kvanndalen, ei flott avslutning på ein innhaldsrik dag.