"Fru Effektiv"

Som ein kan lese i det forrige innlegget mitt, så er eg ein fornuftig brukar av tid. c",) ;)

Eg kan vel eigentleg ikkje skryte på meg å vere så fryktelig flink til å passe tida, for alle som kjenner meg, veit at eg er håplaus når det f.eks. gjeld å kome presis. Eg er iallefall ikkje kjend for å vere tidleg ute, for å seie det på ein finare måte.

No er det faktisk slik at eg prøvar å kome tidsnok, men det er med meg som med Albert Åberg; eg skal berre, eg skal berre...

Eg og mannen min har sjølvsagt hatt nokre diskusjonar rundt akkurat dette temaet, kvifor er eg alltid ute i siste liten? Kan eg kallast treig? Nei, det er ikkje heilt der problemet ligg heller. Eg meiner at det kjem av at eg er så utruleg effektiv(!) (Kanskje vanskeleg å forstå at det er ein samanheng her..?)

Jau, for det er nemleg det at eg har så mykje som eg skal gjere, og effektiv som eg er, så gjer eg fleire ting på ein gong. Og dess fleire ting ein skal passe på, til lettare er det å gløyme andre ting igjen. I mitt tilfelle gjeld det ofte klokkeslett. Det er ikkje det at eg gløymer klokkesletta, det er berre det at eg skal berre fyrst.
(Er det nokon som forstår samanhengen no?)

No har eg altså vorte ein bloggar. Og blogginga mi skulle ikkje gå ut over andre gjeremål i kvardagen.

Blogging skal skje etter at ungane er lagde, etter at andre husmorsyslar er fullførde og etter at mannen har funne go-stillinga si i sofakroken med fjernkontrollen i handa;)

Men alle som bloggar veit at det ikkje er så enkelt, ein må av og til berre ta ein bitteliten tur innom bloggen for å sjå om der er noko nytt. Det kan vere å sjekke teljaren, (som eg har fått på plass, etter prøving og feiling i fire veker...) eller det kan vere å sjå om nokon har lagt att kommentarar (som i så tilfelle er heilt hivens!!!) eller for å sjå om favorittbloggarane har komt med nye innlegg (ein kan nesten få litt sånn "pakke-opp-julegåve-kjensle")

Så, her ein dag medan eg venta på at grauten skulle koke seg ferdig, tenkte eg, effektiv som eg er, at i denne ventetida kunne eg ta ein snartur innom bloggen. Eg så gjorde. Jaudå, her var det forskjellig nytt som måtte lesast, fine bilete og dikt, artige historier og kommentarar. Brått høyrer eg mannen min med ei noko heva stemme: "skolle ikkje du passe grauten?!"
Jau, sa eg, men eg skulle berre...

Slik kan det gå i mi effektive verd...