Studineliv!

Studine med sånn passe bra studieteknikk...
Sjekk hjerneføda heilt til venstre på biletet;)
Heilt utruleg kor fort gjort det er å fortære ein halv kilo sjokolade når ein sit djupt konsentrert og fokusert i pensumlitteratur!!!

Siste veka har eg jobba flittig. Ja, eg tillet meg å skryte litt av meg sjølv...

Sidan det er nokre år sidan sist eg gjekk på skule, så skal eg ikkje legge skjul på at var det ein overgang frå å vere heimeverande i mammapermisjon, til det å vere "student med alt anna attåt"

Og; eg har fått høyre det. Opptil fleire gongar. Alle har ei formeining om dette. Og det som har slått meg er at det er så mange som lurer på "korleis dette skal gå?"
Eg svarar at "vi trur det skal gå bra", men det som då ofte kjem som følgande spørsmål er; "men kva med økonomien?", "har de råd til dette då?", "kva med alle ungane?", "ja, det vert nok tøft for dokke dette her", "korleis skal de få tid til dette då?", "kva med ditt og kva med datt", osv.

Det er ikkje meint å henge ut nokon som har tenkt eller sagt desse fråsegnene, for eg kan til ei viss grad forstå at folk lurer. Men det som eg reflekterar over er: kva er det som gjer at andre skal vere så opptatt med å sjå hindringane og eventuelle vanskar som kanskje skulle oppstå? Dette er då noko som vi strengt tatt sjølve har gått både ei og to runder i heimen med, og vi har vurdert det dithen at dette skal vi greie!

Vi ser heilt klart at det kan by på utfordringar dei komande åra, ikkje minst ser vi at vi av og til er bortimot avhengige av at vi har hjelpande hender rundt oss (Ære vere dokke som stiller opp for oss på ulike vis!!!) Desse hjelpsame hendene ser vel som oss verdien av at vi skaffar oss meir utdanning, og vi håpar og trur at det vil kome familien tilgode også.

Ein annan ting er at vi må vere flinke å disponere tida våra godt (seier eg som sit her og bloggar...;) Dette er vi sjølvsagt klar over utan at andre skal sjå seg nøydde til å fortelje oss kva vi har tid til og ikkje. Eg trur det hadde vorte tatt ille opp om eg skulle kommentere andre sine prioriteringar både når det gjeld tid og pengar.

Det skal vere sagt at det er mange som berre har lovord og lykkeønskingar å kome med til oss. (Kva dei eigentleg tenkjer kan dei berre svare for sjølv;)), men eg trur at det er vel meint hjå dei aller fleste.

Vel meint trur eg eigentleg det er frå "kritikarane" si side også, for eg likar å tru på det positive i alle. Kven veit, kanskje er det til og med nokre som er litt misunnelege? :)

Det var visst litt godt å få lufte dette!